วันที่ 7 กรกฎาคม 2552
วันนี้เป็นวันสุดท้ายที่ได้อยู่ที่จังหวัดลำปางเราเดินทางออกจากที่พักมาวัดสุชาดารามเป็นที่แรก ซึ่งในวัดนี้มีวิหารที่มีงานสถาปัตยกรรมแบบพม่า ซึ่งวิหารแบบพม่านั้นจะมีลวดลายเยอะมากเยอะกว่าวิหารแบบไทยนอกจากนี้ยังประดับไปด้วยคิวปิดซึ่งเป็นเทพแห่งความรักตามความเชื่อของชาวตะวันตกอีกด้วย งานสถาปัตยกรรมจึงออกแนวตะวันตก มีการใช้กระจกในการประประดาส่วนต่างๆของตัวงานสถาปัตยกรรม
เสร็จจากวัดสุชาดารามแล้วเราก็ดินทางไปดูงานสถาปัตยกรรมแบบพม่าที่วัดอีกวัดหนึ่งนั้นคือวัดปงยางสนุก มีวิหารที่มีงานสถาปัตยกรรมแบบพม่าซึ่งวิหารนี้มีโครงสร้างที่ซับซ้อนอย่างมากมายแต่ลวดลายของวิหารที่วัดปงยางสนุกไม่สวยงามเท่ากับที่วัดสุชาดาราม ลวดลายของวิหารวัดปงยางสนุกทำมาจากปูนปั้น
สุดท้ายเราได้ไปยังวัดศรีรองเมืองซึ่งเป็นวัดแบบพม่าด้านหลังของวัดติดแม่น้ำวัง วัดนี้สร้างขึ้นเมื่อปี
พ.ศ. 2448 ซึ่งถือเป็นวัดที่เก่าแก่แห่งหนึ่งของจังหวัดลำปางโดยตัววิหารสร้างด้วยไม้สัก หลังคาซ้อนเป็นซุ้มเรือนยอดและเป็นกลุ่มของชั้นหลังคา มีลายฉลุบนสังกะสี ใช้ประดับบนจั่วและเชิงชายเพิ่มความอ่อนช้อยและสง่างามให้กับตัววิหาร ภายในตัววิหารมีเสาไม้ตกแต่งด้วยศิลปะการปั้นรักเป็นลวดลายเครือดอกไม้ พันธุ์พฤกษา แล้วประดับด้วยกระจกหลากสี โดยเฉพาะเสาด้านหน้าพระประธานจะปั้นรักเป็นรูปเทพารักษ์ คน ยักษ์ วานร และสัตว์ป่า เหมือนในป่าหิมพานต์ ส่วนเพดานวิหารประดับด้วยกรอบลายเป็นช่องๆเต็มเพดานโดยปั้นเป็นเส้นรักและประดับด้วยกระจกสีเป็นลวดลายพันธุ์พฤกษา รูปสัตว์และรูปปั้นเทพารักษ์ คนที่เข้ามาใช้งานในวิหารหลังนี้จึงเหมือนอยู่บนสวรรค์ จากการตกแต่งด้วยวัสดุ และลวดลายต่างๆที่ทำให้คนจินตนาการถึงสรวงสวรรค์
นอกจากนั้นยังมีห้องน้ำแบบพม่าอยู่ภายนอกตัววิหารแต่เป็นห้องน้ำที่ไม่ได้ใช้แล้ว มีความสวยงามแปลกตามากไม่น่าเชื่อว่าจะเป็นห้องน้ำ
พอเราดูวัดทั้งหมด 3 วัดแล้วเราก็ได้ออกเดินทางไปยังจังหวัดเชียงใหม่ซึ่งเป็นจุดหมายต่อไปของพวกเราขณะเราเดินทางไปยังจังหวัดเชียงใหม่เราก็ได้แวะที่จังหวัดลำพูนเพื่อไปถ่ายรูปบ้านโบราณซึ่งสร้างตั้งแต่ปี 2482 มีความสวยงามด้านพื้นที่ใช้สอยมีการยกใต้ถุนอาคารเพื่อเป็นที่ทำงานนั่งเล่นพื้นที่ใช้สอยของบ้านหลังนี้เป็นไปอย่างลงตัว ถ้าเราลองนำแนวความคิดของการออกแบบพื้นที่ใช้สอย space ต่างๆของบ้านแบบไทยไปประยุกต์ใช้กับงานออกแบบในปัจจุบัน ผมคิดว่าน่าจะได้งานที่มีคุณภาพออกมาเพราะผมคิดว่าแนวคิดในการออกแบบบ้านของคนสมัยก่อนค่อนข้างตรงไปตรงมาไม่เยินเย่อ ใช้พื้นที่ใช้สอยไม่เปลือง แถมมีความสลับซับซ้อน ของการเชื่อมต่อของ space แต่ละที่อีกด้วยมันจึงทำให้งานดูมีเสน่ห์อีกด้วย
วันนี้เป็นวันสุดท้ายที่ได้อยู่ที่จังหวัดลำปางเราเดินทางออกจากที่พักมาวัดสุชาดารามเป็นที่แรก ซึ่งในวัดนี้มีวิหารที่มีงานสถาปัตยกรรมแบบพม่า ซึ่งวิหารแบบพม่านั้นจะมีลวดลายเยอะมากเยอะกว่าวิหารแบบไทยนอกจากนี้ยังประดับไปด้วยคิวปิดซึ่งเป็นเทพแห่งความรักตามความเชื่อของชาวตะวันตกอีกด้วย งานสถาปัตยกรรมจึงออกแนวตะวันตก มีการใช้กระจกในการประประดาส่วนต่างๆของตัวงานสถาปัตยกรรมเสร็จจากวัดสุชาดารามแล้วเราก็ดินทางไปดูงานสถาปัตยกรรมแบบพม่าที่วัดอีกวัดหนึ่งนั้นคือวัดปงยางสนุก มีวิหารที่มีงานสถาปัตยกรรมแบบพม่าซึ่งวิหารนี้มีโครงสร้างที่ซับซ้อนอย่างมากมายแต่ลวดลายของวิหารที่วัดปงยางสนุกไม่สวยงามเท่ากับที่วัดสุชาดาราม ลวดลายของวิหารวัดปงยางสนุกทำมาจากปูนปั้น
สุดท้ายเราได้ไปยังวัดศรีรองเมืองซึ่งเป็นวัดแบบพม่าด้านหลังของวัดติดแม่น้ำวัง วัดนี้สร้างขึ้นเมื่อปี
พ.ศ. 2448 ซึ่งถือเป็นวัดที่เก่าแก่แห่งหนึ่งของจังหวัดลำปางโดยตัววิหารสร้างด้วยไม้สัก หลังคาซ้อนเป็นซุ้มเรือนยอดและเป็นกลุ่มของชั้นหลังคา มีลายฉลุบนสังกะสี ใช้ประดับบนจั่วและเชิงชายเพิ่มความอ่อนช้อยและสง่างามให้กับตัววิหาร ภายในตัววิหารมีเสาไม้ตกแต่งด้วยศิลปะการปั้นรักเป็นลวดลายเครือดอกไม้ พันธุ์พฤกษา แล้วประดับด้วยกระจกหลากสี โดยเฉพาะเสาด้านหน้าพระประธานจะปั้นรักเป็นรูปเทพารักษ์ คน ยักษ์ วานร และสัตว์ป่า เหมือนในป่าหิมพานต์ ส่วนเพดานวิหารประดับด้วยกรอบลายเป็นช่องๆเต็มเพดานโดยปั้นเป็นเส้นรักและประดับด้วยกระจกสีเป็นลวดลายพันธุ์พฤกษา รูปสัตว์และรูปปั้นเทพารักษ์ คนที่เข้ามาใช้งานในวิหารหลังนี้จึงเหมือนอยู่บนสวรรค์ จากการตกแต่งด้วยวัสดุ และลวดลายต่างๆที่ทำให้คนจินตนาการถึงสรวงสวรรค์
นอกจากนั้นยังมีห้องน้ำแบบพม่าอยู่ภายนอกตัววิหารแต่เป็นห้องน้ำที่ไม่ได้ใช้แล้ว มีความสวยงามแปลกตามากไม่น่าเชื่อว่าจะเป็นห้องน้ำ
พอเราดูวัดทั้งหมด 3 วัดแล้วเราก็ได้ออกเดินทางไปยังจังหวัดเชียงใหม่ซึ่งเป็นจุดหมายต่อไปของพวกเราขณะเราเดินทางไปยังจังหวัดเชียงใหม่เราก็ได้แวะที่จังหวัดลำพูนเพื่อไปถ่ายรูปบ้านโบราณซึ่งสร้างตั้งแต่ปี 2482 มีความสวยงามด้านพื้นที่ใช้สอยมีการยกใต้ถุนอาคารเพื่อเป็นที่ทำงานนั่งเล่นพื้นที่ใช้สอยของบ้านหลังนี้เป็นไปอย่างลงตัว ถ้าเราลองนำแนวความคิดของการออกแบบพื้นที่ใช้สอย space ต่างๆของบ้านแบบไทยไปประยุกต์ใช้กับงานออกแบบในปัจจุบัน ผมคิดว่าน่าจะได้งานที่มีคุณภาพออกมาเพราะผมคิดว่าแนวคิดในการออกแบบบ้านของคนสมัยก่อนค่อนข้างตรงไปตรงมาไม่เยินเย่อ ใช้พื้นที่ใช้สอยไม่เปลือง แถมมีความสลับซับซ้อน ของการเชื่อมต่อของ space แต่ละที่อีกด้วยมันจึงทำให้งานดูมีเสน่ห์อีกด้วย
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น