วันที่ 6 กรกฎาคม 2552
วันนี้เราได้เดินทางไปยังชุมชนๆหนึ่งซึ่งผมก็ไม่รู้ว่าอยู่ส่วนไหนจริงๆของลำปางผมได้เดินถ่ายภาพไปเรื่อยๆไปดูความเป็นไปของชุมชน ลักษณะของตัวบ้านซึ่งบ้านส่วนใหญ่จะมีการยกใต้ถุนสูง พื้นที่บริเวณใต้ถุนใช้นั่งทำกิจกรรมต่างๆ มีการวางตัวยุ้งข้าวไว้เป็นอีกเรือนหนึ่ง การวางตัวบ้านกลมกลืนไปกับต้นไม้นานาชนิดตั้งแต่ทางเข้าบ้าน มีพืชพันธุ์นานาชนิดมากมาย ซึ่งส่วนใหญ่ใช้ปลูกเพื่อกินเอง นำไปขาย และแบ่งปันให้กับบ้านใกล้เรือนเคียง เป็นสังคมที่มีการพึ่งพาอาศัยกันเป็นสังคมเกษตรกรรมซึ่งหาได้ยากมากในชุมชนเมืองที่มีการแข่งขันตลอดเวลา แต่คนอาศัยอยู่ที่นี้ส่วนใหญ่เป็นเด็กและคนแก่ทำไมถึงเป็นอย่างนั้นทำให้คิดว่าคนเดี๋ยวนี้หันหลังให้กับงานเกษตรแล้วหันไปหางานในเมืองทำแทนมันอาจจะเกิดเพราะความเปลี่ยนแปลงเจริญก้าวหน้าตลอดเวลาทำให้คนอยากได้อยากมี ซึ่งการทำการเกษตรผลตอบแทนได้ช้าไม่เหมือนการทำงานในเมืองที่ได้รวดเร็วจึงทำให้คนละถิ่นฐานบ้านเกิดเพื่อไปแสวงหาสิ่งต่างๆในเมืองลืมตัวตนที่แท้จริงของตัวเอง ทิ้งคนแก่และเด็กไว้ทำให้ความเป็นครอบครัวสมัยก่อนค่อยๆจางหายไปโดยไม่รู้ตัว….
พอเดินไปเรื่อยๆก็ได้ไปเจอกับนาขั้นบันไดที่มีความอุดมสมบูรณ์เขียวขจี ชาวนากำลังทำนา เก็บผลผลิตที่ตัวเองทำขึ้นมา ช่างเป็นภาพที่น่าประทับใจ ทำให้นึกว่าประเทศของเรานี้ก้อยังมีพื้นที่ที่อุดมสมบูรณ์อยู่เยอะเหมือนกัน จึงไม่อยากให้มีการทำลายทรัพยากรไปมากกว่านี้อยากให้มีพื้นที่สีเขียวอย่างนี้เพิ่มขึ้นมาอีกในประเทศของเราเรื่อยๆ
ช่วงบ่ายของวันพวกเราก็ได้ไปชุมขนเก่าแห่งหนึ่งผมได้ไปกินก๋วยเตี๋ยวชามละ 20 บาท ถูกมากครับกับสิ่งที่เค้าให้มาถ้ามากินในเมืองอย่างต่ำผมว่าชามละ 50 ครับผมรู้อย่างหนึ่งเลยว่าคนต่างจังหวัดใจดีมากครับ ต้อนรับดีเป็นกันเอง สังคมเค้าพึ่งพาซึ่งกันและกันทุกคนรู้จักกันหมด ผมอยากให้สังคมเมืองที่เราอยู่เป็นอย่างนี้บ้างครับ พอกินเสร็จผมก็ได้เดินดูบ้านบริเวณรอบๆ บ้านสวนใหญ่เป็นบ้านที่สร้างมานานมีความสวยงามตามกาลเวลา หลังจากดูบริเวณรอบๆเสร็จก็ได้เดินลุยไปในนาสนุกดี ครับรู้สึกใกล้ชิดกับธรรมชาติแต่รู้สึกผิดที่ไปเหยียบนาของชาวบ้าน ขากลับได้ผ่านบ้านหลังหนึ่งที่มีส่วนของหน้าบ้านเป็นนาที่เขียวขจีสวยครับสวยมากเป็น landscape แบบชาวบ้านๆที่มีความสวยงามแบบที่ตั้งใจหรือไม่ตั้งใจของเจ้าของบ้านครับ
ผมดีใจครับที่ประเทศของเรายังมีของยังนี้อยู่ดีใจที่ได้เดินทางออกมาดูให้เห็นกับตาเป็นการเปิดโลกให้กับตัวเองอย่างมาก อยากให้ทุกคนช่วยกันรักษาความอุดมสมบูรณ์ที่เหลืออยู่ให้คงอยู่ต่อไป
วันนี้เราได้เดินทางไปยังชุมชนๆหนึ่งซึ่งผมก็ไม่รู้ว่าอยู่ส่วนไหนจริงๆของลำปางผมได้เดินถ่ายภาพไปเรื่อยๆไปดูความเป็นไปของชุมชน ลักษณะของตัวบ้านซึ่งบ้านส่วนใหญ่จะมีการยกใต้ถุนสูง พื้นที่บริเวณใต้ถุนใช้นั่งทำกิจกรรมต่างๆ มีการวางตัวยุ้งข้าวไว้เป็นอีกเรือนหนึ่ง การวางตัวบ้านกลมกลืนไปกับต้นไม้นานาชนิดตั้งแต่ทางเข้าบ้าน มีพืชพันธุ์นานาชนิดมากมาย ซึ่งส่วนใหญ่ใช้ปลูกเพื่อกินเอง นำไปขาย และแบ่งปันให้กับบ้านใกล้เรือนเคียง เป็นสังคมที่มีการพึ่งพาอาศัยกันเป็นสังคมเกษตรกรรมซึ่งหาได้ยากมากในชุมชนเมืองที่มีการแข่งขันตลอดเวลา แต่คนอาศัยอยู่ที่นี้ส่วนใหญ่เป็นเด็กและคนแก่ทำไมถึงเป็นอย่างนั้นทำให้คิดว่าคนเดี๋ยวนี้หันหลังให้กับงานเกษตรแล้วหันไปหางานในเมืองทำแทนมันอาจจะเกิดเพราะความเปลี่ยนแปลงเจริญก้าวหน้าตลอดเวลาทำให้คนอยากได้อยากมี ซึ่งการทำการเกษตรผลตอบแทนได้ช้าไม่เหมือนการทำงานในเมืองที่ได้รวดเร็วจึงทำให้คนละถิ่นฐานบ้านเกิดเพื่อไปแสวงหาสิ่งต่างๆในเมืองลืมตัวตนที่แท้จริงของตัวเอง ทิ้งคนแก่และเด็กไว้ทำให้ความเป็นครอบครัวสมัยก่อนค่อยๆจางหายไปโดยไม่รู้ตัว….พอเดินไปเรื่อยๆก็ได้ไปเจอกับนาขั้นบันไดที่มีความอุดมสมบูรณ์เขียวขจี ชาวนากำลังทำนา เก็บผลผลิตที่ตัวเองทำขึ้นมา ช่างเป็นภาพที่น่าประทับใจ ทำให้นึกว่าประเทศของเรานี้ก้อยังมีพื้นที่ที่อุดมสมบูรณ์อยู่เยอะเหมือนกัน จึงไม่อยากให้มีการทำลายทรัพยากรไปมากกว่านี้อยากให้มีพื้นที่สีเขียวอย่างนี้เพิ่มขึ้นมาอีกในประเทศของเราเรื่อยๆ
ช่วงบ่ายของวันพวกเราก็ได้ไปชุมขนเก่าแห่งหนึ่งผมได้ไปกินก๋วยเตี๋ยวชามละ 20 บาท ถูกมากครับกับสิ่งที่เค้าให้มาถ้ามากินในเมืองอย่างต่ำผมว่าชามละ 50 ครับผมรู้อย่างหนึ่งเลยว่าคนต่างจังหวัดใจดีมากครับ ต้อนรับดีเป็นกันเอง สังคมเค้าพึ่งพาซึ่งกันและกันทุกคนรู้จักกันหมด ผมอยากให้สังคมเมืองที่เราอยู่เป็นอย่างนี้บ้างครับ พอกินเสร็จผมก็ได้เดินดูบ้านบริเวณรอบๆ บ้านสวนใหญ่เป็นบ้านที่สร้างมานานมีความสวยงามตามกาลเวลา หลังจากดูบริเวณรอบๆเสร็จก็ได้เดินลุยไปในนาสนุกดี ครับรู้สึกใกล้ชิดกับธรรมชาติแต่รู้สึกผิดที่ไปเหยียบนาของชาวบ้าน ขากลับได้ผ่านบ้านหลังหนึ่งที่มีส่วนของหน้าบ้านเป็นนาที่เขียวขจีสวยครับสวยมากเป็น landscape แบบชาวบ้านๆที่มีความสวยงามแบบที่ตั้งใจหรือไม่ตั้งใจของเจ้าของบ้านครับ
ผมดีใจครับที่ประเทศของเรายังมีของยังนี้อยู่ดีใจที่ได้เดินทางออกมาดูให้เห็นกับตาเป็นการเปิดโลกให้กับตัวเองอย่างมาก อยากให้ทุกคนช่วยกันรักษาความอุดมสมบูรณ์ที่เหลืออยู่ให้คงอยู่ต่อไป
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น